Lahat tayo ay naghahangad ng isang kaibigan. Yung kaibigan na lagi nating makakasama hindi lang sa mga masasayang parte ng buhay natin pati na rin sa mga sandaling halos 'di na natin makayanan ang ating mga problema, yung kaibigan namapagsasabihan natin ng mga sikreto,yung kaibigan na susuporta sa lahat ng desisyon na pipiliin natin, yung lagi nating makakasama sa mga asaran, at yung kaibigan na matatawag nating BESTFRIEND :-)
Syempre sa buhay gusto rin nating magkaroon ng makakasama.Yung magiging inspirasyon natin,yung taong magpapangiti sa'tin ,yung taong hindi tayo hahayaang umiyak, yung poprotekta sa atin hanggat kaya nya,yung taong handang magsakripisyo para sa atin,at higgit sa lahat yung taong magmamahal sa atin ng totoo.Yan ang BOYFRIEND <3
kung pareho natin silang makakasama sa buhay,siguro magiging sobrang saya natin
pero paano kung hindi? Paano kung kailangan nating mamili?
SINO KAYA ANG MAS KARAPATDAPAT?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.