Δεν σου έχει τύχει να έχεις νευριάσει, απογοητευτεί τόσο πολύ που αρχίζεις να κατηγορείς τους γύρω σου για τις πράξεις σου; Δεν σου έχει τύχει να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα λάθη σου δίχως να τα εχεις κατανοήσει; Αυτό συμβαίνει και στη ζωή της Ιζαμπέλας. Αυτό συμβαίνει σε όλους μας. Ξεχνάμε πως οτιδήποτε κάνουμε είναι επιλογή μας. Αυτό αναλύεται στη παρούσα συμβολική μου ιστορία. Ελπίζω ο καθένας να τη μεταφράσει όπως θέλει και να γίνει μέρος της δικής του πραγματικότητας.. «Έκτωρ» η φωνή μου αδύναμη, είχε σπάσει. Μου είχε λείψει, η καρδιά μου χτυπούσε τώρα πιο έντονα. «Πριγκίπισσα μου, γιατί υπομένεις αυτό το μαρτύριο;» τα μάτια του μίλησαν γεμάτα αγάπη και συμπόνοια. «Τι εννοείς;» Και τότε μου εξήγησε, ήταν η στιγμή που που τα μάτια μου βούρκωσαν, που χαμογέλασα και έκανα το τελευταίο βήμα στο κενό. Περιεχει βίαιες σκηνές, διαβάστε υπό την δική σας ευθύνη ?All Rights Reserved