Sırıl Sıklam

Bazen ıslanmak ister insan. Şemsiye olmadan, hırka olmadan. Islaklığı hissetmek ister teninde. Gözyaşlarını saklamak ister yağmur damlalarıyla. Alıp başını son ses müzik dinliyerek hiç bilmediği ara sokaklara sapmak ister. En tenha köşelere, en yalnız yerelere, en sessiz yalnızlıklara. Düşünmek için zaman kollar. Ya da eline kahvesini alıp camın kenarına geçmek ister. Hırkasının kollarını parmaklarına kadar çekip su damlalarının camdaki yarışını izlemek, dışarda koşuşan insanlara bakarak iç geçirmek... Bazen insan sadece yağmuru ister. Gök gürültüsünden korkmasına rağmen ihtiyaç duyar bazen. Yağmurun yere düşerken çıkardığı sese, rüzgarın soğukluğuna, yağmurdan sonraki toprak kokusuna...

Yağmura aşık iki genç kızın dostluğunu anlatan bir roman. İyi okumalar~