Hoy! Ms. Author! Kaylangan ba talagang ako mag-introduce?!
[Oo, sige na. Basahin mo na yang script mo. Wag na maarte!]
Tss.. Fine! Ahem, Meet Jenna Marie or mas prefer nya ang tawaging 'JM', isang simpleng tibo--- Ack! Ang sakit nun ha!
JM: Sinabi nang boyish lang ako hindi tibo!
Weh?! Tumayo ka na nga lang dun sa corner at tumalikod ka. Istorbo ka eh!
[Hoy, gusto nyo ba tong matapos? Aba'y kilos kilos na!]
Opo! May istorbo kasi... Ok. So sya nga si JM. 'Boyish' ayon sa kanya. Pero dahil sa isang malaking pangyayari sa buhay nya na ang tawag ni Ms. Author ay "isang malaking twist" mapapalitan ang 'simple' ng 'mapanganib'.
Kung gusto nyo malaman kung ano ang twist na iyon, basahin mo to.
Kung gusto malaman kung sino ako, basahin mo ito.
Kung wala kang magawa, basahin mo ito.
Pero kung tinatamad kang magbasa, tanong mo na lang kay Pipsie, spoiler yan ng sarili nyang story eh. hahaha!
[Hoy, wala yung huli sa script ah!]
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.