"Tramvayın birinde dikiliyorum:bu dünyada, bu kentte ve ailem içindeki yerim konusunda düpedüz bir kararsızlık içindeyim. Herhangi bir konuda haklı olarak ne gibi istekler öne sürebileceģimi bile söylebilecek durumda değilim. Bu tramvayda böylece dikilip kayışlardan birine tutunmamı, kendime bu tramvaya taşıtmamı, insanların tramvaylar önünden kenara çekilmelerini yada yolda sessiz yürümelerini ya da vitrinler önünde kımıldamadan durmalarını asla savunamam. Zaten kimsenin böyle bir şey istediği yok benden; hem isterse ne değişir." Franz Kafka!