YEDİNCİ HİS

zaman akıp geçiyor. Bugün şehir bir başka yağmurlu... hislerim akıp gidiyor. Bense dukkan camları ardında gelip geçen insanlara bakıyorum. Yüreğimde burukluk, şiddetli yağan yağmur ve cok fazla islemeyen bir dukkan... Neden mi yazıyorum? hiç bir şeye neden bulamadığım için... kurmaca şeyler değil yazdıklarım. Zira fazla da kuramam zaten. Bu konuda kadinligim hiç işlemez. Böyle günlerde yazdıkca yazasim gelir benim. ya da daha fazla yazmayayim diye kalemimi kırasim gelir...
Hani rengarenk hayat bir anda simsiyah olur ya... hani anne karnından çıkan bebeğin ağlama sesi duyulmaz ya. öyle bir Hiçlikte yüreğim. Ne nizam var ne düzen. bir tek sigaram var oda tezgah altında yanan... hep hüzünlü mu hisseder insan ya da bir o kadar hissiz. Her seferinde ilk terkedilişini mi hatırlar. Ve her seferinde o can yine aynı mı yanar. Bastığın tuz ise yaramaz. Yapistirdigin bandın yaraya hiç bir tesiri olmaz. Yaradana asiksindir. bir yarattigina... Üç kelimeye sığar mi o lanet olası adam ! sığmaz...