Kırmızıya boyanan eller. Küf kokan, delik deşik bir ruh. Cesetten ibaret bir beden. Emin olunan her şey, aslında bir yanılgıdan ibaretse? * Karamsarlık ruhumun her bir yanına sinmiş, buram buram kokuyordu. Ellerimi uzatsam dokunabilirdim. Bozgunluğa uğrayan ellerim prangalarla kuşatılmıştı. Anahtarlarım yoktu. Teslim olmuştum. Kaderimin kölesiydim ve çırpınışlarım bumerang gibiydi. Dönüp dolaşıp bana geliyordu. Boşa geliyordu. "Cesedimi görüyor musun?" Yüzümde gezinen gözlerin anlamını çözmek istemiyordum. Neyden bahsettiğimi anlamamıştı ve üstelemiyordu. "Cesedimi görmek istiyorsan yüzüme bak. Ölmek için nefesimin kesilmesi gerekmiyor. Gözlerimde, nefesini kesen ruhumu görebilirsin." * Hiçbir şeye emin olmayın. Tüm hakları saklıdır.©
27 parts