Şehrimin Kayıp Kıtası

365 günün tüm yağmurları bir geceye toplanmış, üstüme yağıyordu. Sonu belli olmayan bir ömrün sonuna adımlıyordum.

Dönüş vakti gelmişti, peronda bekliyordum, otobüsün gelmesine 30 dakikadan fazla vardı. Saat 12.00'yi biraz geçiyordu. Telefonumun şarjı çoktan bitmişti. Bir banka oturup defterimi çıkarttım. Önce "Müjgan bugün güzel bile değildi" yazmak geldi, o zaten söylendi deyip boşverdim. Cümle kurma yetimi kaybetmiş gibiydim. Kendimi avutmak için şu cümleleri yazıp, defteri kapattım.

"Bazı insanların hikayesi güzeldi. Yazmak gerekiyordu. Yazıldı.
Sonradan öğrendim ki;
Kimilerini de sadece okumak gerekiyormuş.."