Zijn geïnkte armen en zijn blanke huid was het duidelijkste kleurverschil in de donkere kamer. Zijn ogen die normaal helderblauw waren, zijn nu niet te zien door zijn oogleden die eroverheen zijn gevallen. Het enige licht wat te zien is, weerkaatst tegen zijn lip- en wenkbrauwpiercing.
Hij lijkt zo onschuldig, zo lief en schattig. Maar zelf weet hij ook dat hij het tegenovergestelde is. Ook al zou je dat niet kunnen herkennen aan zijn schattige gezicht, daar in tegen wel aan zijn tattoo's en piercings.
Zijn ogen staren ineens naar die van mij toe, zijn volle lippen geperst tegen elkaar aan. Normaal waren ze roze, maar nu zijn ze wit van het krachtzetten.
"Het gaat niet werken, we weten allebei niks over relaties." Zeg ik zachtjes als ik mijn hoofd schud.
"Het komt goed." Mompelt hij verdwaalt. "Dat beloof ik."
#6 in fanfiction (thankyou!)
✫~✫~✫~✫~✫
✫ alle rechten voorbehouden
✫ niet kopiëren
✫ veel leesplezier!