Dilə gəlməyən sözlər vardır ürəkdən keçən, ancaq heç kəs bilə-bilməz qəlbdəki yaraları, səssiz fəryatlar vardır qulaqlarda çınlayan, lakin heç kəs anlamaz, kimsə eşitməz. Nə qədər mərhəmətə möhtac bir ürək vardır hər nəfəs ölüm soyuqluğunu dərindən arzulayan. İnsan asan əl çatıla bilər arzulara əlini uzadar bəs o, amma çətinliyi seçir, xoşbəxtsizliyi sadəcə acını sevir. Qaranlığın kölgəsinə məhkum edir ruhunu. Səssiz qışqıraqlar vardır qulaqları batıran, içimizə məhkum etdiyimiz acı. Hər səhərə sevinclə deyil göz yaşı ilə sabahlayıram.
O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi.
İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi b ırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır.
**
Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu.
Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.
☯
"Susma. Çünkü dudağının üstündeki o çukur derinleştiğinde istesen de konuşamayacaksın."