Dilə gəlməyən sözlər vardır ürəkdən keçən, ancaq heç kəs bilə-bilməz qəlbdəki yaraları, səssiz fəryatlar vardır qulaqlarda çınlayan, lakin heç kəs anlamaz, kimsə eşitməz. Nə qədər mərhəmətə möhtac bir ürək vardır hər nəfəs ölüm soyuqluğunu dərindən arzulayan. İnsan asan əl çatıla bilər arzulara əlini uzadar bəs o, amma çətinliyi seçir, xoşbəxtsizliyi sadəcə acını sevir. Qaranlığın kölgəsinə məhkum edir ruhunu. Səssiz qışqıraqlar vardır qulaqları batıran, içimizə məhkum etdiyimiz acı. Hər səhərə sevinclə deyil göz yaşı ilə sabahlayıram.
Ben : anneni ara.
Oğuz:ne ?
Ben: sen sinem teyzenin oğlu değil misin?
Annen onu aramanı söylüyor.
Oğuz : peki bunu o niye söylemiyor ?
Ben : şarjı bitmiş?
Oğuz : şarjı bitmişse ben onu nasıl arayacağım peki ?
Ben yazıyor...
Ben çevrimiçi...
Ben : bir dakika oha doğru?
Şarjı bitmişse nasıl arayacaksın ?
Oğuz : bu küçük detayı yeni fark etmen gözlerimi yaşarttı.
Ben : sen bana Altan altan laf mı soktun ?
Hayırlı bir evlat olup annen ara demeden arasaydın böyle olmazdı 🙃
Oğuz : şimdi de sen mi bana laf sokmuş oldun?
Ben : haspinAllah sınanıyorum herhalde , git ara ne bilim ben ya.
Laf filan da sokmuyorum ayrıca.
Oğuz : sen kimsin ?
Ben: komşunuz ?
Oğuz : komşumuz kim?
Ben : evine gelseydin bilirdin.
Oğuz :geldiğim zamanlarda oldu ama tanımıyorum seni ?
Ben : o da senin kayıbın olsun hayırsızlığı bırakıp evine uğrarsın artık belki ?
Oğuz : bu aralar sanmıyorum.
Ben : benim ruhumda hayırsızlık diyorsun.
Oğuz :hayırsız olsaydım bu vatanı korumak için canımı feda etmezdim.
Ben :ne ?
Oğuz: tek hayırsız ben değilmişim anlaşılan , komşusunun oğlunun mesleğini bilmeyen bir komşu kızı.
Ne üzücü.
Tanışalım yüzbaşı Oğuz Türk...