İSİMSİZİN GÖLGELERİ

Gözlerinde boşluk geçmişinde siyah geleceğinde gri olan gecenin karanlığına saklanmış gölgelerin hikayesini anlatır bu kitap...
O da herkes gibi gözlerini ilk defa hastanede açmıştı.Ama ağlayarak değil.Çünkü gözlerini ilk defa - ona göre ilk defa - bir hastane odasında açtığında bir bebek değildi.18 yaşında bir genç kızdı.

"Adının neden Gölge olmasını istedin?" Denizden yansımasını görebiliyordum.
"Bilmem sanırım unutmamak için... "
Biçimli kaşlarını çattı ve ne dediğimi anlamak ister gibi baktı.
" Neyi unutmamak için ? "
" Kim olduğumu ya da kim olmadığımı diye ifade etmek daha doğru olur sanırım. "
"Anlamadım . "
"Farkettim ."
Gözlerimi devirdim. Yanağımın içini ısırdım . Kuruduğunu hissetiğim dudaklarımı dilimle ıslattım.Konuşmaya devam ettim.
"Geçmişim ve geçmişimde hayatımın parçası olan insanlar benim gölgelerim." Duraksadım.
" Gölge Karaman ' nın sadece gölgelerimi görebilmek için bir kılıf olduğunu unutmamak için..."