GÜNEŞ ÜŞÜYOR

Her acıya bir hikaye yazdım,her hikayeden bir ders çıkardım... Çıkardığım dersi hayatımda uyguladım mı ? İşte orası muamma. Sadece yazdım.Benim yapamadığımı,yapmaktan korktuğumu belki başkası yapar diye yazdım.Yalnız kalmaktan çok korktum mesela...Yaptıklarımla ya bir başıma kalırsam diye korktum.O yüzden hep sustum. Sustum,sustum,sustum... Benim gibi insanlar zaten hep susar.İnsanların yanlışlarını hep yutar.Arkasına bakmadan gidemez,bırakamaz.Korkar işte konuşmaktan,sırf yalnız kalmamak için yanlışları söyleyemez.Cesareti yoktur çünkü...
O sustukça kalemi yazar,belki güzel belki kötü...
İşte ben,ben böyleyim.Korkak...Oysa kalemime sığınsam hiç yalnız kalmam ki...
Öyleyse bundan sonra kalemine sığınan bir ürkek ceylan yürekliyim..