Story cover for Chicks, tacodealers en een lijp verhaal *coming soon* by RozenPudding
Chicks, tacodealers en een lijp verhaal *coming soon*
  • WpView
    Reads 202
  • WpVote
    Votes 25
  • WpPart
    Parts 1
  • WpView
    Reads 202
  • WpVote
    Votes 25
  • WpPart
    Parts 1
Ongoing, First published Jun 25, 2015
En dan? Dan wordt je plotseling in heel Europa gezocht voor het gooien van een onschuldig snoepje, steek je een tacobar in de fik, plet je een oude dame, begin je je eigen tacohandel en kom je ineens op de noordpool terecht…

Roos en Sarah (beter bekend als: Makker en Gabber) ontmoeten elkaar in de Ardennen en na een stom ongeval, vluchten ze naar Mexico; Het land der taco’s. En niet zonder slagen en stoten. Want wat ze allemaal wel niet meemaken, is te gek voor woorden…

WAARSCHUWING: NIET LEZEN ALS JE SNEL JALOERS WORDT OP ANDERMANS HOTHEID, lijpheid en FANTASTISCHE LEVENS.
All Rights Reserved
Sign up to add Chicks, tacodealers en een lijp verhaal *coming soon* to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Gevangen bij een vieze man cover
stand ready for the unexpected of 💫 cover
❥ Back to friends... | Kusjesmiloxx cover
Cycle of Drugs cover
Hartstocht in Casablanca-Deel 2 (Actief) cover
Life Of A Nerd {voltooid} cover
Stop mij cover
RP met mij cover
Verliefd zijn & meer cover
Tussen liefde en afwijking cover

Gevangen bij een vieze man

16 parts Ongoing

Dit is een van mijn diepst bewaarde geheimen. Een stille last die ik mijn hele leven als een steen in mijn borst heb meegedragen. Nooit heb ik er met iemand over gesproken. Geen enkel woord durfde ik uit te brengen, zelfs niet tegen de mensen die me het meest nabij stonden. Dit is mijn verhaal: het verhaal van het seksuele misbruik gepaard met geweld dat ik onderging toen ik dertien jaar oud was. Het is ook een verhaal dat bijna te bizar lijkt om waar te zijn. Lange tijd was ik ervan overtuigd dat niemand me zou geloven als ik het zou vertellen. Ze zouden me uitlachen, me een fantast noemen, of mijn woorden wegwuiven als de verzinsels van een verwarde geest. Ik ben van nature al geen prater. Woorden komen niet gemakkelijk bij me. Alleen al het idée om dit verhaal te delen maakte dat mijn keel dichtkneep en mijn adem stokte. De woorden bleven vastzitten als een knoop diep in mijn borst, en dus zweeg ik. Jaar na jaar na jaar.