"Senin sorunun insanları umursamamak."dedi. Karşımda adını bile bilmediğim çocuk. Sadece aynı sınıftaydık. Ne sanıyordu kendini? Hemen bir günde onla kendim hakkında konuşacağımı mı? "Senin sorunun da tanımadığın insanların hayatlarına ve ne yaptıklarına burnunu sokmak mı? Cidden mi Bay Adını Bile Bilmediğim Çocuk?" diyerek ona karsı çıktım. Hah,aptal sınıfı gibi kendi de aptaldı. Gülerek konuşmaya başladı. "Peki Bayan Dövmeli Hırçın Kız. Sana kendimi tanıtıyim. Adım Sonat. Sonat Başer. 18 yaşındayım. Farkettiysen senle aynı sınıftayım. Aileme gelirsek, annem ben 8 yaşındayken öldü. Babamı boşver. Onun haricinde 1 kız kardeşim vardı ve 5 sene önce öldü. 1 tane de abim vardı ve o da 3 sene önce kayboldu. Bu yüzünden ben tekim bu hayatta. Kendime ait evim ve işim var. 4 sokak aşağıda Güler Kafe var. Orada çalışıyorum. Sırf seninle konuşmak için işi ektim. Bence sadece adımı değil hayatımı da öğrendin. Son birşey insanlar sana farklısın diye gülerken, sen hepsi aynı diye gülmelisin."