Amnesia || Rudy Mancuso

Zihnim tamamlanmak üzere olan bir puzzle gibiydi. Her bir hatıra yavaş yavaş yerini bulurken kalbim sanki tam ortasına bir bıçak sokulmuş gibi acıyordu.Oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi ve kollarıyla bedenimi sardı. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken hıçkırmaya başladım. Kollarımda kalan son güçle göğsüne yumruk attım ve bağırdım. "Seni hatırlıyorum. Bana yaptıklarını hatırlıyorum." Karnımı tutarak yere çöktüm. Sesim fısıldar gibi çıkıyordu. "Lanet olsun, her şeyi hatırlıyorum.'"