*Based on a true story*
Na-feel mo na ba yung ma-in love? Sabi nila, masaya daw. Masaya daw yung sa umaga, may magtetext sayo ng "Good morning, kain ka na agad ha? Iloveyou♥" Yung pag nag-sskip ka ng meals, nagagalit. Pag nagpapagabi ka, nag-woworry. Yung ang cute mag selos sa maliliit na bagay. Yung kinukulit ka lagi, tas babawiin ka ng lambing. Na-feel mo na ba yun? Gusto ko kasi ma-feel yun.
Hello, ako nga pala si Arielle Janine Madrigal. Babae, 16. Sa panahon ngayon, hindi na tayo tulad nina Maria Clara na kailangan nasa tamang edad bago mag-mahal. Na dapat hindi tayo mahahawakan ng mga manliligaw natin, na dapat sa bahay talaga nanliligaw.
4th year palang ako, halos lahat ng mga kaklase kong babae may lovelife na. Yung iba, may boyfriend. Yung iba "M.U" ano ba yung M.U? Eh halos parehas lang naman yun sa mga in a relationship ah? Nag-aalala ka sakanya, may "iloveyou-han", hatid-sundo.
Naiinggit na ko sakanila. Naiinggit na ko sa mga kinikwento nila. Yung may nagpapasaya sakanila. May nadalaw sa bahay nila, may nagtetext parati. Yung may nag-aalala? Gusto ko nadin ata magkaron ng boyfriend. Hindi naman ako desperada eh, sawa lang talaga ako mag-isa. Kuntento naman ako sa mga friends ko, iba padin yung may nagmamahal sayo na katulad ng sa boyfriend.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.