Story cover for YALNIZLIĞIM by ArzugulArslan
YALNIZLIĞIM
  • WpView
    Reads 2,683
  • WpVote
    Votes 318
  • WpPart
    Parts 46
  • WpView
    Reads 2,683
  • WpVote
    Votes 318
  • WpPart
    Parts 46
Ongoing, First published Jun 26, 2015
24.11.2014                                              ELİM KALEME GİDİYOR
Elim kaleme gidiyor yazamıyorum
Defteri elime almadan ne kadar da çok şey geliyor aklıma geliyor
Defteri elime alıyorum yazamıyorum
Küçük bir toz bulutu kalkarcasına uçup gidiyor düşüncelerim
Yazıp yazamama arasında kalıyorum
Biliyorum yazmazsam kızacaklar
Ama aklıma bir şey de gelmiyor
Ne yapmalıyım?
Yazmalıyım değil mi? Belki bir mektup!
Nasıl başlamalı; Sevgili dost mu? Yoksa Can dostu mu?
Evet, bu olmalı "Sevgili dost" peki sonra?
Seni özledim mi demeliyim, yoksa nasılsın mı?
Elim kaleme gidiyor yine, ama yazamıyorum
Çünkü; mektup yazamadığımı o da bilir
Söylesene ne yazmalıyım
En iyi bildiğim şeyi Yalnızlığı mı?
Hangimizinkini? 
Onunkini mi, Benimkini mi?
Elim kaleme gidiyor yazamıyorum
Yazmayacağım.
                                                                                                                          26.06.2015
All Rights Reserved
Sign up to add YALNIZLIĞIM to your library and receive updates
or
#15arslan
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Beni Duymadan Dinle  cover
Kalemimden dökülen izler cover
SEÇME ŞİİRLER cover
Benden Sana  cover
Raskele Bölümler olucak  cover
MEKTUP  cover
Yıldızımdan kesitler cover
"Sessizliğin sakladığı gerçeklerin şiiri."  cover
Aşk-ı Cefam  (Umudu Astım)  cover
Anlık Sonsuzluklar cover

Beni Duymadan Dinle

56 parts Ongoing

Ben Desmina, Varlığı bile fark edilmeyen, sesi kalabalıkta kaybolan bir ruhum ben. Ve biliyorum ki, böyle hisseden tek ben değilim - sen de öylesin. Zamana sığmayan, devrine yabancı bir kalpte beklemekten yorulanlardanız senle ben. Yanlış zamanda geldik bu dünyaya; Yanlış devirde, yanlış insanların ortasında doğduk. Aradığımızı hiç bulamadık, Hak ettiğimiz değeri göremedik. Sevgiye aç kaldık; dokunulmamış bir kalbin, unutulmuş bir köşesindeyiz sanki. Ama işte, bu yüzden yazıyoruz. Kelimelere sığınıyoruz. Çünkü bazen bir dize, bir omuz gibi olur; bazen bir kelime, bir sarılmadan daha çok iyileştirir. Ben Desmina, yazdıkça var olan, sustukça kaybolan bir kadınım. Bu kitap - benim gibi hisseden herkesin sesi. Yalnızların, yanlış zamanda sevenlerin, anlaşılmadan yaşayanların kalbinde yankılanacak bir fısıltı bu. Belki de bu yüzden yazıyorum: Kendimi anlatmak için değil, birinin "ben de böyle hissediyorum" diyebilmesi için.