Uçurumun Kenarında

Bir kere daha keseledim elimi,derimi soyarcasına.
Belki bin belki on bininci keseleyişimdi.
Ruhumun içine işlemiş kan lekesinin gitmesi için uğraşıyordum.
Gitmediği için bir kere daha süzüldü yanaklarımdan suyla karışık yaşlar.
İçimdeki çığlığı yansıtan hıçkırıklar buzluktan farkı olmayan banyoda yankılandı.
Kalbimin en ücra köşesine düşen lavlar yakıp kavuruyordu bütün benliğimi.
Buz gibi banyoda vicdanımın yanışı ısıtıyordu içimi.
Yaşadıklarım geçti gözümün önünden,ihmal etmedim elimi her seferinde dahada bastırarak yıkamayı.
Leke izinin geçmediğini gördüğümde yaşlar süzülürken yanaklarımdan yine hıçkırıklarım yankılandı.
Son demlerimi yaşıyordum. İçimde tuttuklarım birer birer dökülecekti dudaklarımdan.
Yankılandı,bu sefer hıçkırıklarım değil;

"Ben katilim" Haykırışlarım.

"Elim kanlı" Feryatlarım

"Suçlu benim" İtiraflarım.

Yankılandı:

"Umut"

Bu bu ses ben değildim.Elimden yere düşen tas ürpertimi dahada arttırdı.Derimi yüzercesine bastırdığım kesenin acısını hissetmezken beynimde ve boş banyoda bir kere daha yankılandı o ses:

"UMUT"