Ik was zo voorzichtig, altijd was ik er op voorbereid. Dagen heb ik over mijn schouder gekeken. Dagen heb ik niet geslapen. Dagen heb ik met niemand anders gesproken dan zij die me kennen. Waarom? Omdat ik niemand in gevaar wou brengen. En allemaal voor niets. Want op het moment dat ze kwamen, verwachtte ik het niet. Als je een gewoon leven heb met je eigen ouders heb je geluk. ik ben achtergelaten door mijn bloed eigen ouders. eerst ging mijn moeder weg, toen mijn vader. ik kwam in een pleeggezin en ik heb daar een vreselijk leven. ik ben niet 1, niet 2 maar wel 12 keer geadopteerd en terug gestuurd, en nu komt de 13 keer. veel vertrouwen heb ik niet. Maar deze plek lijkt anders, vreemder, gevaarlijker. en wat als je op school wordt gevreesd, ook al doe je niets dan aardig zijn. en als je wordt aangevallen, meerdere keren. wil ik dan nog wel terug naar het weeshuis of ga ik mezelf verdedigen? 1 ding is zeker, bang zal ik niet zijn, for fear can only exist if you let it.All Rights Reserved
1 part