"İnsanlar büyüdükçe dünyaları küçülür." diye hatırlıyordu Sibel. Tabi o zaman daha küçük bir kızdı; bu sözün anlamını tam olarak düşünememişti. İlgilendiği tek konu en iyi arkadaşları Hakan, Demir, Enes ve Doğukan ile birdahaki mahalle maçıydı. Onları çok seviyordu ve bu mutlu dünyasının asla bozulacağına inanmayarak günü gününe bir yaşam sürdürüyordu.
Ta ki 6 yıllık bir süre için yurtdışında bir okula yazılana kadar...
Bu Sibel için fazlasıyla anlamsız geçen yılların ardından büyüdüğü mahalleye döndüğünde ne eski dünyasını geri bulabiliyor; nede arkadaşlarını. Kendinden iyi tanıdığını sandığı arkadaşları sanki kaybolup yerini dört yabancı almış gibi. En yakın dostu Hakan bile...