Bitmişti herşey,artık yolun sonuydu,bir zamanlar kaybetmekten korktugum sewginin şuan kırıntılarını tüketmiştik.Ondan vazgeçicektim,tek yol buydu ama yapamıyordum.Birden sahile deniz fenerinin oldugu onunla ilk buluştuğumuz yere geldim.Ondan vazgecerken bile hatıralarıyla yüzlesiyordum.Rüzgar usulca saçlarımı okşuyodu.Ağlamam arttı hıçkırıklarım denizdeki ugultuyla karışıyodu. bana sarılan bi beden hissettim arkamda.Onun oldugunu anladim.Kokusundan tanımıstım.Birzamanlar bu kokuyla uyumak en büyük huzurdu benim icin.Şuanda ondan nefret ediyodum.onu her hissedince kalbimin deli gibi atmasındanda.Zorlukla yutkundum ."git buradan"dedim.sesim bir fısıltıdan farksızdı.o ise beni susturdu .sinirlerim altüst olmustu bagrindim."senden nefret ediyorum anladınmı,,cık hayatımdan,senden vazgeciyorum!"dedim.O ise boynuma bir öpücük kondurdu.ve kahkaha attı"benden vazgecemezsin güzelim sen bana baglisin,ben istedigim sürece benimsin"dedi.Ya kalbim ihanet sonrası ikinci bi şansi verebilecek mi ?