Günlüğün son sayfasını çevirirken ellerim titriyordu ama okumaya devam ettim... "Sana hamile kaldığım günden beri senin için yanıp tutuşuyorum bebeğim. Bir gün seni kollarımın arasına alacağım. Seni koklayacağım canım kızım. Ne kadar suçluluk duygusu hissetsem de her şeyi seninle beraber geri de bırakmaya karar verdim. Bundan sonra sadece sen ve ben varız. Son nefesimi bu hastalık yüzünden verecek olsam bile seni asla bırakmayacağım. Hayatımın geri kalanı senin olsun. Artık karnımın içinde beni sancıya sokacak tekmelerini hissetmek yerine seni koynuma alıp kokunla uyumak istiyorum. Çabuk gel bebeğim seni heyecanla bekliyorum... Annen: Gizem. " Günlüğü kapattım ve gözyaşlarına boğuldum. Bundan sonra tek görevim ailemi bulmak olacaktı. Bulacaktım ve herkes bana gerçeği anlatacaktı...All Rights Reserved