GÜZ YAĞMURU

Yıllardır açtı vücudumun her zerresi ona. Aşkın acıya, umudun göz yaşına aç olduğu kadar... Enseme vuran rüzgarla gelip, gökkuşağını bahşedecekti gökyüzüne. Soğukluğu yakacaktı tenimi, çığlıkları yıkacaktı sessizliğimi. Belki çok acıtacaktı, belki de kanatacaktı. Ama ben muhtaçtım ona. Acılarımı, günahlarımı arıtmasına... Usulca akacaktı göz kapaklarımdan topuklarıma. Göz yaşlarımı çalacaktı benden dudaklarıma tebessümü bahşederken. Uçmayı öğretecekti kağıttan kanatlarla. Ya başka bir sayfa açacaktı ömrüme ya da sadece ıslatacaktı. Ben yıllarca ıslandığımı sanarken o bir roman kapatmış önümde. İmzası kalmıştı bir eylül sabahı atılmayı bekleyen...
***