Bir yangın insanların hayatlarını nasıl kendi istikametinden çıkarıp, yaşamlarını bambaşka yollara sürükleyebilir?
İsimsiz Aile arkadaşlıkların, sevginin, farklı yaşamların tek bir hayata dönüşmesini anlatan bir hikaye.
Karekterlerimiz gerçek ancak yer, zaman ve olaylar hayal gücümüzün sınırlarından ibaret.
Bu hikaye benim hikayem, bu hikaye senin hikayen, bu hikaye bizim hikayemiz. İsimsiz Aile senin, benim, bizim ailemiz. Eminim ki burada kendine ait bir parça bulucaksın. Cümlelerim çömezliğimi haykırmak istermişcesine uyumsuzluk içerisinde olabilir yada kalemimi yetersiz bulabilirsin. Cümlelerimin basitliğini sebep olarak görüp silme bu kitabı. Okumaya başla, yazdıklarımı başkalarının okumasından utanan ruhumdan koparıp buraya döktüklerimi. Eminim ki yaşın kaç olursa olsun bu kitapta kendi arkadaşlarının kokusunu anımsayacaksın.
***
Tüm haklar kızlarımızın makyaj çantalarının derinliklerine bir daha çıkartılmamak üzere gömülmüştür.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."