Ik zal mijzelf even voorstellen...ik ben Noura 19 jaar.. ik heb een zusje genaamd Jamila van 14 (mijn wederhelft),
een oudere broer Amin(21) en een getrouwde zus Laila (25).
Amin, Jamila en ik wonen nog thuis bij onze ouders. Alles lijkt perfect te gaan.
Laila die elhamdolilah ziels gelukkig is met haar man en dochtertje. Jamila die het goed doet op school.
Mijn ouders die nu een oude leeftijd hebben bereikt, maar nog steeds oh zo verliefd zijn.. mijn broer is bijna nooit thuis.
Altijd hangt hij maar ergens buiten. Wat ze doen..i dont know. En ik ...ik zit in mijn laatste jaar pedagogisch werk.
Ik hou van kinderen en wil daar mij werk van maken.
dood normale leven lijkt het, met natuurlijk af en toe onze ups en downs, maar wat er dan allemaal gebeurt...
Ik vraag me af of we ooit weer gelukkig zullen leven, want dit.. dit maakt mij kapot. Niet alleen mij, maar de hele familie.
Wil je mijn pijn voelen en begrijpen wat ik bedoel...stel jezelf open voor dit verhaal en leef mee.......
Ik hou niet van aandacht, maar met een broer als Luke kan ik niet anders. Ik vind het vreselijk, maar als hij gelukkig is ben ik dat ook, denk ik.. ik wil blij voor hem zijn maar dat betekent niet dat ik blij voor mijzelf ben.