Kırık Kelebek

"+Seni hiç bırakmayacağım.

-Evet, sadece terk edeceksin, siktir olup gideceksin. Ben mal gibi günlerce ağlıcam, beraber çekindiğimiz fotoğraflara bakıcam falan. Sonra senin ismini taşıyan herkesten tek tek nefret edicem. Ben sensizliğe tam alışırken sen bana "Nasılsın?" diye mesaj atıcaksın. "Hayatımı siktin lan orospu çocuğu!" diyemeyeceğim tabii, "iyiyim." diyeceğim. Sonra sen bana yine umut vereceksin ve ben yine salak gibi sana inanacağım. Bütün bunları biliyorum, hiç gereği yok yalan söylemenin. Bir gece siktir olup gideceksin ve güneş benim için bir daha asla doğmayacak. "

Yoruyorsun hayat, üzüyorsun, kırıyorsun... Daha saymadığım, sayamayacağım birçok şey ekliyorsun gözyaşlarıma. Jilet gibi keskin damlalar kanatıyor suratımı. Ve kimse anlamıyor hayat, kimseye anlatamıyorsun. Parçalanıyorsun, parçalıyorlar... Toplayamıyorsun bir araya, hep dağınık yaşıyorsun, beğenmiyorlar. Daha da dağılıveriyorsun. Sarılıyorsun, bıçaklıyorlar; koşuyorsun, düşürüyorlar. Her seferinde daha da derinleşen kuyunun dibini boyluyorsun. Ölüyorum hayat, öldürüyorsun. Süründürüyorsun yerlerde. Mutlu ettirmiyorsun, boğuyorsun hüznün pençelerinde. Yaralıyorsun, deşiyorsun, eziyet ediyorsun. Öldürüyorsun, daha ne denir! Ağlatıyorsun hayat, mutluluktan korkutuyorsun. İnsanlardan nefret ettiriyorsun, mutlu yaptırmıyorsun. Yoruyorsun, kırıyorsun, parçalıyorsun...