Küçücük adımlarımla gelmiştim yanına kocaman olan kalbimin aksine. Belki çoğu kişiye hırçındı o koca kalbim ama senin için zincirlerini kırıvermiştim bir anda. Kiraz benciliydim senin gözünde ama kalbimi verirken ne bencil ne de hırçındım sana. 'Tekrardan gelicem' deyip veda etmiştin bana. Çocuk aklıyla inanmıştım sana. Gün dahi saymıştım hatta. Beklemek bile güzeldi seni ama bir süre sonra bir daha gelmeyeceğin gerçeği yerleşti aklıma. Çok düştüm ben senden öncede, sonra da. Ama ne zaman düşsem umudumu yitirmeyip yaşamak için yeni nedenler buldum daima. Belki bir gün sen gelirdin yanıma.. Yine kirazlarımdan çalarken yakalardım seni. Yine sinirlendirirdin beni, ben sana kızar, tehdit ederdim ama korkmazdın hiçbir defasında. Yine o çocuklar olurduk belki. Ben senin Kiraz Bencilin, sen ise benim Kiraz Kurdum...