"Hatalı olduğumda beni yine sev. Korktuğumda beni yine sar. Ve gittiğinde beni yine tut.Çünkü: ihtiyacım olan her şey ;SENSİN. Sahi neydi o kural!Sevince mi kaybediyorduk? Kaybedince mi seviyorduk ...Ben sevince de kaybettim, kaybedincede sevdim.Kolumuzu ısırarak saatler yapardık küçükken sanki zamanın canımızı acıtacağını anlarmış gibi.Konuşamadığımız her dakika seni kaybetmekten korkuyorum.Zaman sen olmayınca geçmiyor sen olunca da yetmiyor. " SENİ SEVİYORUM ama sen olduğun için değil, seninleyken olduğum ben için. Onların kalpleri yavaş yavaş nefretle dolmaya başlamıştı. Kalplerinin artık sadece nefretten oluştuğunu zannediyorlardı. Fakat kalplerinde hala yanmakta olan ufuacık da olsa bir kıvılcım vardı. Kız erkekten uzaklaştığını zannederken kalplerini birbirlerine daha da çok bağlıyordu. Onlar ne kadar inkar etsede BU AŞK DAHA BİTMEMİŞTİ.