Ik ben Linn Hobbs, gewoon Linn. Ik ben geen bijzonder persoon die ergens echt in uitspringt. Ik ben gewoon één van de vele. Een van die waarvan de wereld eigenlijk niet weet wat ze er mee aan moeten, maar oke ik ben er en dus heeft de wereld zich daar ook maar bij neer gelegd.
Voordat ik helemaal door draaf in mijn zielige verhaaltje, zal ik mezelf even veder voorstellen. Ik ben dus Linn, ik ben 20 jaar. Ik heb een broer, mijn ouders zijn overleden. Maar daar praat ik liever niet over. En met me Vwo op zak ben ik bezig aan het laatste van mijn studie; psychologie. Op de universiteit in Amsterdam. Nou eigenlijk zit ik in de laatste maanden van mijn vervolg studie; Sport psychologie. Ik hoef alleen nog mijn eindstage te doen. Ik heb geweldige vrienden. Geen vriendje, niet echt iets voor mij. Dan moet je je zo binden aan iemand, ik heb het ooit geprobeerd. Maar nu, nee liever niet nee.
Als Linn voor haar eindopdracht het eerste van Ajax mentaal moet bijstaan, en moet helpen met problemen in het team en met die van de spelers zelf. Zit er plots een oude bekende tegenover Linn, ruim 10 jaar ouder en duidelijk goed opgedroogd. Maar weet hij nog wel wie Linn is en weet Linn nog wel wie hij is. En wat als alles ineens niet meer zo is als toen? langzaam valt alles samen, maar hoe? Lees het in Being the same one.