Okuduğum lise, bulunduğum sınıf, arkadaşlarım hepsi çılgınca. Her türlü desteği verdiler bana yeri geldiğindeyse cezalandırdılar...
Ama hiç biri...
Ben hayatım da sadece birini sevdim oda hayatını sadece bir kişiye feda etti...
Herşeyi yaptım beni görsün, sarsın, sevsin diye ama sadece kardeş olabildim ona, koruyup kolladığı ama yan gözle bakmadığı bir kardeş...
Onun için hırsızlıklar yaptım, yalanlar söyledim, iftiralar attım, birilerinin canını, en çokta onun canını yaktım...
Şuursuzca yaptım her şeyi...
Bilmiyorum.
Belkide bir yerlerde bir çok hata yapmışımdır!
Ben : anneni ara.
Oğuz:ne ?
Ben: sen sinem teyzenin oğlu değil misin?
Annen onu aramanı söylüyor.
Oğuz : peki bunu o niye söylemiyor ?
Ben : şarjı bitmiş?
Oğuz : şarjı bitmişse ben onu nasıl arayacağım peki ?
Ben yazıyor...
Ben çevrimiçi...
Ben : bir dakika oha doğru?
Şarjı bitmişse nasıl arayacaksın ?
Oğuz : bu küçük detayı yeni fark etmen gözlerimi yaşarttı.
Ben : sen bana Altan altan laf mı soktun ?
Hayırlı bir evlat olup annen ara demeden arasaydın böyle olmazdı 🙃
Oğuz : şimdi de sen mi bana laf sokmuş oldun?
Ben : haspinAllah sınanıyorum herhalde , git ara ne bilim ben ya.
Laf filan da sokmuyorum ayrıca.
Oğuz : sen kimsin ?
Ben: komşunuz ?
Oğuz : komşumuz kim?
Ben : evine gelseydin bilirdin.
Oğuz :geldiğim zamanlarda oldu ama tanımıyorum seni ?
Ben : o da senin kayıbın olsun hayırsızlığı bırakıp evine uğrarsın artık belki ?
Oğuz : bu aralar sanmıyorum.
Ben : benim ruhumda hayırsızlık diyorsun.
Oğuz :hayırsız olsaydım bu vatanı korumak için canımı feda etmezdim.
Ben :ne ?
Oğuz: tek hayırsız ben değilmişim anlaşılan , komşusunun oğlunun mesleğini bilmeyen bir komşu kızı.
Ne üzücü.
Tanışalım yüzbaşı Oğuz Türk...