Okuduğum lise, bulunduğum sınıf, arkadaşlarım hepsi çılgınca. Her türlü desteği verdiler bana yeri geldiğindeyse cezalandırdılar...
Ama hiç biri...
Ben hayatım da sadece birini sevdim oda hayatını sadece bir kişiye feda etti...
Herşeyi yaptım beni görsün, sarsın, sevsin diye ama sadece kardeş olabildim ona, koruyup kolladığı ama yan gözle bakmadığı bir kardeş...
Onun için hırsızlıklar yaptım, yalanlar söyledim, iftiralar attım, birilerinin canını, en çokta onun canını yaktım...
Şuursuzca yaptım her şeyi...
Bilmiyorum.
Belkide bir yerlerde bir çok hata yapmışımdır!
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."