❝𝖲𝖾𝗇𝗂 ö𝗒𝗅𝖾 𝖻𝗂𝗋 𝗌𝗂𝗄𝖾𝖼𝖾ğ𝗂𝗆 𝗄𝗂 𝗈𝗇𝗎 𝗍𝖺𝗆𝖺𝗆𝖾𝗇 𝗎𝗇𝗎𝗍𝖺𝖼𝖺𝗄𝗌ı𝗇.❞ 𝖭𝖺𝗍𝖺𝗅𝗂𝖺, 𝖺𝗇𝗇𝖾𝗌𝗂 ö𝗅𝖽ü𝗄𝗍𝖾𝗇 𝗌𝗈𝗇𝗋𝖺 𝗎𝗓𝗎𝗇 𝗌ü𝗋𝖾 ü𝗏𝖾𝗒 𝖻𝖺𝖻𝖺𝗌ı𝗇ı 𝖺𝗋𝗓𝗎𝗅𝖺𝗆ış𝗍ı𝗋. 𝖡𝗂𝗋𝖽𝖾𝗇 ü𝗏𝖾𝗒 𝖻𝖺𝖻𝖺𝗌ı 𝖻𝖺ş𝗄𝖺 𝖻𝗂𝗋 𝗄𝖺𝖽ı𝗇𝗅𝖺 𝗇𝗂ş𝖺𝗇𝗅𝖺𝗇ı𝗋 𝗏𝖾 ü𝗏𝖾𝗒 𝖻𝖺𝖻𝖺𝗌ı𝗇ı𝗇 𝖾𝗋𝗄𝖾𝗄 𝗄𝖺𝗋𝖽𝖾ş𝗂 𝖭𝖺𝗍𝖺𝗅𝗂𝖺'𝗇ı𝗇 𝗌ı𝗋𝗋ı𝗇ı öğ𝗋𝖾𝗇𝗂𝗋... 𝖠𝗒𝗇ı 𝗓𝖺𝗆𝖺𝗇𝖽𝖺 ü𝗏𝖾𝗒 𝗄𝗎𝗓𝖾𝗇𝗂𝗒𝗅𝖾 𝗈𝗅𝖺𝗇 𝗂𝗅𝗂ş𝗄𝗂𝗌𝗂𝗇𝗂 𝗍𝗎𝗍𝗄𝗎𝗅𝗎 𝗄𝗈𝗋𝗎𝗆𝖺𝗌ı𝗇𝖽𝖺𝗇 𝗀𝗂𝗓𝗅𝗂 𝗍𝗎𝗍𝗆𝖺𝗒𝖺 ç𝖺𝗅ışı𝗒𝗈𝗋𝖽𝗎.

Ben kralın biricik kızı, krallığımızın yegane prensesi Katherine Bloom'um. Her zaman ne istersem elde etmiştim. Kralın kızı ve aynı zamanda tek çocuğu olduğum için bana hiç bir zaman saygıda kusur edilmemişti. Haliyle durumlar böyle olunca azıcık da olsa şımartıldım diyebilirim. Ancak yinede ben bu gücümü insanlara karşı kötü kullanmadım. Her zaman mütevazi bir kişi olmaya çabaladım. Hayatım normal seyrinde devam ederken aklımda kocaman bir ejderha tarafından kaçırılıp onun tutsağı olmak elbette yoktu. *Kapak tasarım = Dow Design▪︎ @preallens*

Kapak: benbittimaq Astsubay Kıdemli Başcavuş Tuğra Duman, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin seçkin bir birimi olan Pençe timinin yardımcı komutanıdır. Görev, sınır ötesindeki tehlikeli bir terör hücresini etkisiz hale getirmektir. Ancak operasyon sırasında Tuğra, gizemli bir şekilde ortadan kaybolur. Tim, Tuğra'sız dönmenin acısını ve şaşkınlığını yaşarken, Tuğra ise kendini beklenmedik bir zamanın içinde bulur. Tam 300 sene önceye, İskoçya'ya gitmiştir. Tuğra, hem kendi gerçekliğine dönmeye çalışırken hem de İskoçya'nın gizemli topraklarında hayatta kalmaya çalışır. Bu süreçte zamanın ve mekanın sınırlarını zorlayan aşk, dostluk, gizem, aile ve sadakat hikayesi de gelişir. Hayatının yeni savaşı başlar, bu sefer kılıçlarla... Kesit: --- Bir Ingiliz kadınının burada ne işi var?" Diye devam etti karşımdaki adam İngilizce konuşarak. "İngiliz değilim, Türküm" dedim ama adamların hepsi anlamaz gözlerle bakmaya başlamıştı. Zaten vücutları komple boyanmıştı ve korkutucu tipteydiler. "Türk mü?" Neler oluyordu?? Az önce çatışmanın ortasındayken ortalık kurak araziydi. Mağaranın arka kapısından çıkınca böyle büyük bir ormana nasıl gelmiştim ki? Hem ben haritacıydım ve bölgede böyle bir orman olmaması gerekiyordu. Birazdan tim arkadaşlarım da beni bulurdu nasılsa. "Bizimle geliyorsun" diye devam etti esmer, uzun saçlı dev gibi olan adam. "Burası neresi?" Dedim aynı adama bakarak. Sanırım bu grubun lideriydi. Kamuflajıma attığı tuhaf bakışları ise görmezden geldim. Ancak kısa süren sessizlikte, o boğuk sesini tekrar duydum. "Klanıma hoş geldin küçük kız..."

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu.

Clark Bellevue, hayatı boyunca kurt sürüsündeki tek insan olarak yaşadı - kelimenin tam anlamıyla. On sekiz yıl önce, Clark, dünyanın en güçlü Alfalarından biri ile bir insan kadının kisa bir ilişkisi sonucu kazara dünyaya geldi. Babası ve kurt adam yarı kardeşleriyle yaşamasina rağmen, Clark hiçbir zaman kurt adam dünyasına gerçekten ait hissetmedi. Ancak Clark, kurt adam dünyasını sonsuza dek geride bırakmayı planladığı sIrada, hayatı, kaderi ve eşi olan bir sonraki Alfa Kralı Griffin Bardot tarafından alt üst edilir. Griffin, eşini bulma şansını yıllardır bekliyordu ve onu kolay kolay bırakmaya niyeti yok. Clark kaderinden ya da eşinden ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın - Griffin, ne yapması gerekirse gereksin ya da kim karşısına çıkarsa çıksın, onu yanında tutmaya kararlı.

O çok güzel di. Karşım da bacak bacağa atmış bir şekilde durarken gözlerim sürekli beyaz bacaklarına kayıyordu. " Ee okuldan memnun musun?" " Efendim?" " Okuldan diyorum memnun musun?" " Daha bugün geldim ama bir sorunum yok güzel bir okul." Bana sırıtarak bakmaya devam ederken ayağı kalkıp tam önüm de durdu. " Desene o zaman bu sene çok güzel geçecek?" Ona başımı salladım.

# Gençkurgu-- Fantastik # # 3. Fantastik # 1. Akademi # 1. Büyü # 1. Ejderha # 1. Efsane # 1. Elementler # 1. Krallık # 1.Takıntı # 1. Savaş # 3. Merak - Düşünsene, sen büyünün her şey olduğu bir dünyada, zerre kadar büyü gücüne sahip değilsin. Sen bu dünyada hiçbir şey yapmazsın. Her şeyden vazgeç gitsin. Sen doğuştan eziksin ! Cümlesini bitirdikten sonra yüzüme doğru baktı. Gözlerindeki aşağılayan bakışlarla yaptığım mimikleri izliyordu. Sağ elini kaldırıp yüzünü aşağıya yukarı doğru sıvazladıktan sonra eli yüzünde durdu. Elinin yardımıyla sağ gözünün göz kabağını havaya kaldırdı. Işaret ve orta parmağını gözünün üstüne yerleştirip göz bebeğinin iyice görmemi sağladı. Göz bebeğinin içinde bile beni aşağılayan, hor gören bir tutum vardı. Elini yüzünden çekip gözlerini gözlerime tekrar dikti ve güçlü kahkahalar atarak gülmeye başladı. O kahkahalar attıkça içimde kopan fırtınadan haberi bile yoktu. - Yanılıyosun ! Dedim sesim güçlü ve yüksek çıkmıştı. Yüzüne doğru baktığımda anlamsız gülümsemesi kaybulmuş şaşkın bir şekilde bakıyordu. - Ben ezik değilim. Ben güçsüzleri korumak için kendini ateşe atmış biriyim. **************** İçinde bulunduğum Daryon krallığı da dahil bütün dünya büyü gücü üzerine kuruluyken benim içimde hiçbir büyü gücü yoktu. Köyümüze gelen elçinin beni akademiye götürmesi ile bütün hayatım kökten değişti. Şimdi ejderhayı ve yeni sahip olduğum güçleri kullanarak en güçlü olmak zorundaydım. Bu sayede canımdan bile değer verdiğim herkesi koruyabilecektim.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Gözlerini açtığında, Livay hiçbir şey hatırlamıyordu. Ne geçmişini... Ne adını... Ne de buraya neden getirildiğini... Ama öğrendiği ilk şey, bu okulda herkesin bir taraf seçmek zorunda olduğuydu. ✔ Beyaz kanatlar = Melekler. ✔ Siyah kanatlar = Şeytanlar. ✔ Gri kanatlar = Tarafsızlar. 💥 Daha ilk günden düşmanlar edindi. 💥 Yasak bir bölgeye girdi. 💥 Ve en kötüsü... En tehlikeli adama "emanet" edildi. 🔥 Karhan. Cehennemin en karanlık gölgesinde yürüyen adam. Soğuk, kibirli ve tehlikeli. Onunla yan yana bile olmak, başlı başına bir savaş. Ama işin en kötü yanı? Karhan, Livay'ın koçu olmak zorunda! Ve bu okulda bir kural var: "Eğer bir taraf seçmezsen, taraf seni seçecek." 🖤✨ Bu, sadece bir savaşın başlangıcı...

Jungkook'dan hamile olan omega Taehyung ve bebeği de Taehyung'u da istemeyen alfa Jungkook.