Sedang Ditulis, Pertama kali diterbitkan Jul 07, 2015
Sanki bir uçurumun dibindeyim.Düşünüyorum ve defalarca kendime şu soruyu soruyorum:
Neden yaşıyoruz?
Niçin yaşıyoruz?
Ve en önemlisi de ne için yaşıyoruz?
Aile,arkadaş,para,mutluluk,özgürlük,
Saadet,iş,aşk....
Sizce bu saydıklarımdan hangisi?
Evet ben koca bir hayalkırıklığıyım.Daha ne için yaşadığını bile bilemeyen ahmağın tekiyim.Acaba ayağım takılsa ve bu uçurumdan düşsem arkamdan gözyaşı döken insanlar olur muydu?diye düşünmeden edemiyorum.Bir boşluktayım ve bu boşlukta kendi çığlıklarımla boğuluyorum.Zaten bilinmezliklerim yüzünden insanlardan,ailemden,arkadaşlarımdan kaçmıyormuydum?Fiziksel olarak güçlü bir insanım fakat ruhsal olarak güçlü müyüm diye soracak olursanız eğer orasını bende hiç mi hiç bilmiyorum.Evet arkadaşlar ben ve benim her zaman kendime sorduğum ve hiçbir zaman yanıtını alamadığım sorularla dolu olan dünyama hoşgeldiniz...
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022