Sokak Prensesi

Aşk, tutku, oyunlar ve intikam...

Okulun koridorunda ilerlerken adımın seslenilmesiyle duraksadım.
"Zeynep"
Sesi tanımıştım. Sırtımı delen bakışlarını hissedebiliyordum. Duraksadığımı görünce yavaş adımlarla yanıma geldi.
"Kimsin ?"
Gözlerini yüzüme dikmiş bir cevap bekliyordu. Uzun bir süre gözleri dudaklarımda takılı kaldı. Ikimiz de konuşmuyorduk. Yavaşça bileğimi kavradı. Artık bir şey söylemem gerektiğini düşünerek "gidelim" dedim. Arabanın kasvetli havası ruhumu daraltıyordu. Yolculuk boyunca ikimiz de tek kelime etmemiştik. Balat'ın dar bir sokağında arabayı durdurmasını istedim.

"İşte ben buyum. Bu benim hayatım. Ben bu evlerde gizliyim. Bu gökyüzü, bu kaldırımlar benim kimliğim. Çok düştüm, yaralandım ama kalkmayı bildim. Zamanla ağlamamayı öğrendim. Hayal kurmam ben. Bizim dünyamızda hayalin yeri yok. Hayatı burda öğrendim. Sokak benim evim."

Bağırıyordum. O ise tüm soğukkanlılığı ile beni dinliyordu. Aniden beni duvarla arasına alarak gözlerini yüzümde sabitledi. Onu hissediyordum. Nefesi tenimi yakıyordu. Yavaşça kulağıma eğilerek
"Sokak prensesi" dedi.

Ürpermiştim.