Onun korkuları mahkum olduğu kaderinin kaçınılmaz tarafıydı. Her gece istemsizce karıştığı karanlık, çığlıklarını fısıltı haline dönüştürmeye başlamıştı. Aciz bedenine inen darbeler karşı koymaya gücü yoktu, kalmamıştı. Korkuyordu. İnsanlar ona baktığında; yanlışlıkla çarptığında bile korkuyordu. O'nun en büyük korkusu; birinin ona dokunmasıydı. Tenine değen her tene lanetler okuyordu. ''Uzak durun benden.. Lütfen..''