ARTIK SEVMESENDE OLUR.

"pekala." dedi Duman ve tek bir hamle ile beni kucağına aldı... Arkamızdan Batuhan ve Poyraz aynı andan "Hay senin ebeni lan. Amk gel şuraya!" diye arkamızdan bağırdılar....
Ben hala kucağındaydım. Ve biz hala koşuyorduk. Onlar ise kovalıyordu. Koşa koşa nereye kadar gidecektik anlamıyordum... Beni bir an eliyle sanki Poyraz'a atarmış gibi yaptı. Haliyle korkmuş ve gözlerimi kapatmıştım. Rüzgar daha hızlı suratıma vuruyordu. Atar gibi yaparken Poyraz'da korkmuş ve tepkisini "Lan senin ben ebeni bacını sülaleni aileni ya..." demişti... Sırıtmıştım. Daha sonrasında bir yere girmiştik. Duman soluk soluğaydı. Kapı kilitlemişti. Sonunda bende korkumu yenip gözümü açtığımda tuvalette olduğumuzu fark ettim. Yoksa kızlar tuvaletine mi girmişti!? Haha utanç verici olsa gerek :D Sonra sessizce fısıldadım "Neden böyle bir şey yapıyorsun?" Önce kafasını başka bir yere çevirdi. Sonra gözlerini devirdi. "Çünkü henüz arkadaşım yok ve ben senle arkadaş olmak istiyorum." dedi. Ne!? Ben mi? Onca güzel kız varken... Ben mi??? Gerçekten şaşırmıştım. "Bunun için böyle şeylere gerek yok ki Duman. Bana doğru dürüst söyleseydin onaylardım." dedim. "Tabii ki onaylayacaktın. Benim gibi yakışıklıyı bulmuşsun." dedi. Gözlerimi devirdim. Poyraz ve Batuhan hala kapıya hayvanca vuruyordu. Hey!Bir dakikaaaa.... Eğer onlarda buraya girebildiyse.. Burası.. Kızlar tuvaleti değilde... ERKEKLER TUVALETİYDİ! Kapının kilidini açtı ve kendisi saniyesinde tüydü. Batuhan beni havaya kaldırıp ateşime baktı. Yere indirdi. Sarıldı. "Allah'a şükürler olsun..." dedi. Noluyo be!? İmana geldi jojuk. "Tamam tamam" dedim