Yine yapraklarını dökmüşsün sonbahar. Yine biraz dertli birazda hüzünlüsün. Bu dünyaya isyan edecek kadar. Sende mi bahtsız kara günlüsün. Seninde mi kalbin kırık hayata? Sende mi bu düzene sitem dolusun? Sen ki; ölümsün yaprağa ota. Yoksa sende mi derdin esirisin, kulusun? Seni de hüzünlendirir mi sararan yapraklar? Seni de ağlatır mı hep son satırlar? Bedenime kucak açınca kara topraklar. Bu ağlayan sonbahar belki beni hatırlar. Emre Erdem 2010 Ankara(Batıkent)All Rights Reserved
1 part