Sa buhay, maraming pagsubok..
Tulad ko.. Baguhan pa lang sa salitang LOVE..
Akala mo lahat ng bagay masaya..
Pero hindi rin pala nang dumating siya..
Pero hindi lahat ng oras malungkot ka, meron ding saya...
Broken-hearted, unang beses na maramdaman.. Parang wala ng kwenta ang buhay..
Love, salitang mahirap i-explain..
Anger, emotion na ang hirap pigilin..
Sadness, time na buhat mo ang buong mundo..
Happiness, lahat ng bagay maayos at dama mo..
Kung ikaw ay tulad ko.. Na naranasan toh.. Magandang lesson para sa buhay mo.. Mga emotions na ang hirap pigilin.. Mga times na ang hirap kalkulahin .. Sa bawat experience nandyan ang lessons..
I'm Mitch and Here's my story.. 'The feeling of BLASH'
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.