เพราะรักมาพร้อมสายฝน

EXTRA

ในค่ำคืนยามราตรี ในป่าใหญ่ที่แม้ลมฝนจะกระหน่ำรุนแรงแต่กระนั้นแสงสว่างจากเสี้ยวดวงจันทร์ก็สาดส่องไปทั่วฝืนป่า เสียงหอนดังระงมไปทั่วของหมาป่าพร้อมกับเสียงฟ้าร้องดังไม่ขาดสาย คฤหาส์นหลังใหญ่สีดำทมิฬที่ดูเงียบสงบตั้งอยู่กลางป่าลึก บนเตียงกว้างขวาง ร่างกายของเราแนบชิดกันอยู่ใต้ผ้าห่มผืนนุ่ม ความอบอุ่นของเราส่งให้กัน เพียงทว่ามันกับทำให้ฉันสั่นเทาเพราะยิ่งได้กลิ่นกายของเขามากเท่าไร ใจของฉันก็ยิ่งเต้นแรงมากเท่านั้น

"เป็นของผม คุณคือของผมคนเดียว คนเดียวเท่านั้น เป็นของผม ของผม..."

'ความรักของมนุษย์กับหมาป่ามันเป็นไปได้จริงๆงั้นหรอ ?' สมองของฉันคิด ดวงตาสีฟ้าสุกใสจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่คมกริบสีดำขลับอย่างสงสัย แต่สิ่งที่ฉันได้รับคือรอยยิ้มอันตรายที่น่าหลงใหล...