"Elisa,o bebek sendin kızım..." Duyduğum tek bir cümle ile hayatım,inandıklarım,umutlarım,anılarım camdan yapılmış gibi paramparça olurken;kalan o cam kırıkları ruhuma batarak ruhumu kanatmıştı ve gözyaşı olarak gözlerimden akmıştı. Adım Elisa Yüceler.Ülkenin en önemli bakanı Ali Yüceler'in kızı.Babasının konumu dolayısıyla tüm yaşamı korumalarla geçen kız.Benim mutlu bir ailem vardı ya da ben öyle sanırdım;ta ki on sekiz yıl önce soğuk bir Şubat ayı'nda, gerçek annem tarafından Ali Yüceler ve ailesinin kapısına küçük bedenimin bırakıldığını öğrenene dek.Şimdi elimde bir mektup...Tüm geçmişin izleri,hatıraları,anıları olduğu yılların yükünü içinde saklayan eski bir mektup.En önemlisi beni anneme götürecek bir mektup... Ve karşımda şimdi o var.Yiğit Baran.Yasaklanmış kişi..Tüm çıkmaz sokaklarımın tek çıkış yolu.KORUYUCUM. "Biz doğru değiliz."dedim gözyaşlarımı silerek. "Benim hayatımda doğruya yer yok"dedi kokumu içine çekerek."Sen benim yasak cennetimsin..."