Mason Cole
  • Reads 41
  • Votes 8
  • Parts 1
  • Reads 41
  • Votes 8
  • Parts 1
Ongoing, First published Jul 10, 2015
2599, de Nieuwe Staat Amerika.
Na de 4de wereldoorlog was de wereld verwoest. Alles was weggevaagd door atoomwapens. Niks stond meer overeind. De regering heeft bepaald dat, om alles weer goed te krijgen, het systeem terug moet naar hoe het vroeger was. Dit besluit is een paar jaar geleden genomen.
Alles begint steeds meer op vroeger te lijken, tenminste dat is wat haar verteld wordt.

Lucy Hall woont in een van de huisjes van de armere wijken van Arkney. Lucy’s vader wordt ziek. Om zijn medicijn te kunnen betalen moet Lucy werk vinden, en snel. De groente man verteld haar dat er nog een dienstmeisje word gezocht bij Meneer Cole. Om haar vader toch te kunnen helpen, komt Lucy  werken voor Meneer Cole. 
Op haar 2de werkdag, knalt ze , met een dienblad vol koffie, tegen de zoon van Meneer Cole op. Hij word  “gevreesd” in het hele dorp. 
~
‘Sorry, sorry, sorry. Ik zal dit gelijk opruimen!’ zeg ik tegen hem. Tot verbazing kijkt hij helemaal niet boos, eerder geïnteresseerd, waarin is een vraag. 
‘hé! Doe is rustig. Kom ik help je even.’ Verbaast kijk ik hem aan. Dit is toch Mason, zoon van Meneer Cole? De jongen zo gevreesd in het dorp?
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add Mason Cole to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 6
Zo hoog als we kunnen cover
The prinses and the canibal cover
Project "Get Away" cover
Killers Blood cover
Dansen op blote voeten cover
Incident 50 cover

Zo hoog als we kunnen

1 part Ongoing

De droom van de mensheid is al sinds de oertijd om zoals vogels te kunnen zijn. Te kunne vliegen en vrij te kunnen zijn van al de rest. Ze zijn er tot op vandaag nog steeds niet in geslaagd zoals ze wilden. Ze kunne vliegen met een vliegtuig maar vrij zijn ze nog steeds niet. Maar alles is anders waar ik vandaan kom. Ik leef nu 385 jaar op aarde. De mensheid heeft me veel geleerd. Op mijn planeet hebben we geen emoties dus ja, het was aanpassen. Ik ben niet voor niets omlaag naar aarde gekomen. Ik ben hier om te leren, mijn volk is aan het uitsterven. En we hebben de mensheid nodig om terug te komen.