Ne zaman mutlu olcaz. Ömrümüz bitince mi? Gerçekten bu çok saçma ne zaman mutluluğa bir adım daha yaklaştım desem önüme hep bir engel çıkıyor ve bundan nefret ediyorum. Gerçekten artık insanlar mide bulandırıcı olarak geliyorlar karşıma. Onlardan nefret etmemem içinde bir sebep yok zaten ellimde. Ağlamaktan göz yaşlarım bile kalmadı ama hiç kimse bunun farkında degil. Yaşayamıyorum artık canım çok yanıyor. Ölmek için insan hiç dua edermi. Evet ben ediyorum. Her gün yeni bir güne başlamamak için ediyorum artık. Hayatım hayallerim elimden alındı nasıl olsa. Off Allahım sen bana dayanma gücü ver yıkıldım artık olmuyor canım yanıyor. Perişanım sanki. Tek ben mi bu kadar acizim. Nasıl dayanıyor bu insanlar nasıl bu kadar mutlu olabiliyorlar? Bu çok saçmaaa. Mutlu olmak için ellimizden geleni yapıyorken oysa ki etrafımızda bizi hakketmeyen bir sürü insanlar var. Nefret ediyorum herkesten :)