Külkedisi

Onlarınki yağmurdan kaçarken doluya tutulmaktı. Farklı yerlerde başlayıp aynı noktada buluşturmuştu kader onları.
Küçük adı gibi asi bir kız insanlardan kaçıp çatıda yıldızları izlerken bir gün bir adamın onu dünyadaki tek kadın oymuşçasına seveceğini düşünürkende, küçük kız büyüyüp aşka olan inancını kaybedip aşkı aptallık olarak görürkende kader uzaktan izleyip gülüyordu.
Aynı şekilde kader başka bambaşka bir yerde küçük Mirza hiçbir oyuncağının kıymetini bilmezken, büyüyüp oyuncaklarının yerine kadınları koyup hayatta en büyük aptallığın aşk olduğunu düşünürkende kader uzaktan bakıp gülüyordu.
Ve kader yavaş yavaş birbirinden ve herşeyden habersiz yaşayan gençler için ağlarını örmeye başlamıştı. Bakalım en büyük aptallıkları karşılarına geçtiğinde ona karşı koyabilecekler mi? Yoksa ikiside koca bir aptal olduğunu kabul edecek kadar cesur mu? Ne de olsa aşk cesur insan işiydi. Hak etmek için savaşmak,gerekirse bilerek kaybetmek gerekirdi. Kaybetmek ve savaşmak içinse cesur olmak.