Za późno...

Dedykuję tę książkę Życiu,
które mieszka w słowach prostych ludzi-
w nadzieji że pochłonie pustkę,
jaka od lat mieszka w nas.

Fragment jest z książki, aby zachęcić was do czytania:
„-Jest dobrze, jest wspaniale, jest okay, to nic, przecież jest dobrze...-mówiła szeptem
-Tak w kółko i w kółko... doprowadziło ją to do tego...-westchnął-... do tego że jej psychika się rozpierdoliła...- przełknął ślinę -...przykro nam... - spojrzał na nas błagalnym wzrokiem tylko żeby go nie zabić. "
Ciąg dalszy w książce, zapraszam...