Her şeyin başlangıcı dün gibi aklımdaydı. O zaman yaşadıklarım ne kadar gerçek olamayacak kadar güzelse şu an içinde bulunduğum durum bir o kadar kötü idi benim için. Ondan vazgeçmem gerekiyordu. İkimizin canını yaksa da bunu ona yapamazdım. Göz göre göre onu benimle beraber ölüme sürükleyemezdim. Her şeyi unutmamı nasıl bekler akıl alır gibi değil. Onunla yaşadığım anları bu kadar kolay unutabileceğime nasıl inandırır kendini. Benim için yapıyormuş savunması bu. Bana onsuz hayat ölüm gibi gelirken o bana “seni kendimle ölüme sürükleyemem” diyor.