SİYAHIN İÇİNDEN

Zamanın bir köşesine çekilmiş sessizce iç çekerken, ta derinden gelen zamansız feryadı susturmak,

Acının da ötesinde kalmış bir diyarı keşfetmek gibiydi.

Kalbi yoksun olduğu duyguları tatmanın ümidini taşırken,

Kader onunla dalga geçer gibi yüzüne vurmuştu gerçekleri...

Sahi , neydi gerçekler?

Her bahsi geçtiğinde boynunun tam ortasında beliren kızgın damar,

Kelimelerinin her yetmediğinde o derin bakan gözler değil miydi?

Bir gün herşey bittiğinde hatırlatacak bir iz bile kalmadığında,

İşte o gün gerçeğin,

manasız kargaşan da kaybolmuş,farketmeden tutunduğun tebessümüm,aklına düştüğünde kırdığın kalbim olduğunu anlamış olacaksın.

Belkide, bir daha hiç doğrulamayacaksın hayata...