Davullar zurnalar kulağımda çınlarken bu deliliğin içinden nasıl kurtulacağımı düşünüyordum. Damatsız düğün yapıyorduk gelin buradaydı davetliler buradaydı olması gereken her şey yerli yerindeydi ama damat yoktu. Yüzümdeki duvak beni boğarken dayanamayıp hızla ayağa kalktım. Nefesim giderek sıklaşırken bir hışımla duvağımı açtım. "Yeterrrr!!!" Daha fazla bu saçmalığa tahammülüm yoktu. "Siz delirdiniz mi beni gelin diye getirdiniz oturttunuz buraya Fazıl Fazıl diye birini sayıklıyorsunuz güya damat, daha bir kere sesini bile duymadım böyle saçmalık mı olur?" Davul zurna sesi bıçakla kesilmiş gibi kesildi. Babam öfkeli gözlerle bana bakarken duvağımı başımdan sıyırıp masanın arkasından çıktım. Halay çekenlerin arasından geçip karanlığa karışmak istedim. "Dur orda İmran hatun!" Tüm alanı kaplayan sesle olduğum yerde kaldım. Karanlığın içinden çıkıp gelen adam önce gelin masasına uğrayıp çıkardığım duvağı aldı. Meydanın ortasına çivilenmiş bana sert adımla yürüyüp yüzümü örttü. "Tek sorun damatsa damat burda başka itirazın yoksa masaya geri dön" sesi itiraz istemez biçimdeydi. Ufak adımlarla masaya geçtiğim de kına da da nişanda da istemede de boş olan yanım doldu. Ya kalbim dolacak mıydı? #İmran #Fazıl #dönem #bey

Adımdan mıydı kaderime sükut düşmesi... Adımdan mıydı her söze lâl olmak... Adımdan mıydı cevabım olduğu halde her soruya susmak... Hz. Meryem hürmetine koynuştu babam adımı. Ben Meryem, Allah'tan korkmamakla, kirlenmekle suçlanan ben anamın doğurduğu günkü kadar tertemizim... kimse bana inanmayı tercih etmesede ben susarak veriyorum savaşımı. Sabır ile sebata çıkacağım Hz. Meryem gibi...

"bırak!" dedi kız inleyerek adam iri elleriyle kızın kolunu sıkıyor ve çekiştiriyordu "kes sesini!" dedi adam kızın kolunu daha sıkı kavrayarak arabayı karanlığa doğru sürüyordu mıcırlı yolda bu adam kızın felaketi olacaktı...

Icindeki alev alev yanan ateşle atıldığı savaşta tüm değerleri yerle bir olan kara gözlü bir adamdı Savaş. Ve o savaşın ortasında kalan , en büyük bedeli ödemek zorunda bırakılan uzun saçlı bir kadındı Nazlı. Ikisi de o geceye kadar birbirlerini tanımıyorlardı. Ama o hatırlamak bile istemedikleri , acımasız savaşa kurban gittikleri geceden sonra düşündükleri tek şey birbirleriydi. Kesişen yollarını yeniden birleştirecek olan ikisinin de aklına gelmeyen , hayalini bile kuramayacakları bir gerçekti. Savaş Nazlı'nın hayatına olabilecek en kötü şekilde dahil olduktan sonra nefes bile almayı unutmusken , Nazlı Savaş'ın bıraktığı derin yaradan sonra nefes almaktan vazgecmisken ikisine de yeni bir umut doğmuştu. Birbirini hiç tanımayan iki insan ömür boyu birbirlerine bağlanmıştı. Ve bu bağın adıydı Güneş. Savaş'ın umudu , Nazlı'nın yaşama sebebi. Karanlık yolların sonundaki aydınlık , soğuk kalpleri ısıtan sıcaklık. Ikisinin de yüreğine işleyen gercek sevda. Güneş , Nazlı'nın Savaş'ı..

Karanlığın en kuytu köşesinde diz çökmüş küçük bir kız çocuğunun tek dostu kendisiydi. Kanayan dizlerini saranların bantlarını atıyor, ruhundan parçalarla yama yapıyordu. Yalnızlığın en kuytu köşesinde bir adam, zihninde can bulan hayatın ucunda cambazlık yapıyor; hiç ummadığı anda ateşin onu kavurmasına izin veriyordu. İki beden, tek zihin ve tek bir yaşamın beden bulduğu bu hikâye; umutsuzluk içindeki karanlığın temsiliydi. ~ "Kalbi yaralı, içi kan ağlayan bir kızın geçmiş kokan satırları..." 8 Haziran 2017 de yayımlamdı. 12 Ocak 2019 da tamamlandı.

Yaş farkı vardır* Bu hayatta nefret ettiğim 2 şey var biri korkunç köpekler diğeri ise dişçiler! Peki abilerinden birinin dişci olduğunu ögrenen deniz ne tepki vericek? Merak ediyorsanız başlıyalım hadi Başlama tarihi:28/04/2024

Benim adım Cemre... Atmaca'nın deli kızı Cemre... Babasının prensesi Cemre... Annesinin kuzusu Cemre... Abisinin boncuğu, arkadaşlarının göz bebeği Cemre... En önemlisi de Poyraz'ın papatyası Cemre... 10 yıl önce bir kötülük yapıldı bana, kopardılar yapraklarımı attılar kalan gövdemi yere, acımadan ezip geçtiler üstümden. Ölüme terk ettiler beni ama unuttukları bir şey vardı. Papatyalar solsada kokmaya devam ederler solduranlara inat. 10 yıl önce Cemre'yi öldürdüler, bir masal kaldı benden geriye. Şimdi Cemre Güntay'ı, o 15 yaşında ki hayat dolu kızı arkamda bırakıp çıktığım Atmaca'ya 25 yaşında intikam için dönen Masal Özdemir olarak geliyordum. 🌼🌼🌼 Mahallenin ortasında adımlarımı durdurduğumda etrafta göz gezdirdim. Her yer aynıydı. Her yer Cemre kokuyordu... Gözlerim tam karşıda ki pastaneyi buldu. Cemre pastanesi... Önce anne kokusu geldi burnuma, sonra kendisi çıktı unlu elleriyle. Gözlerimden birer Cemre düştü yere... Göz göze geldik bir kaç saniye takılı kaldı gözleri gözlerime. Tanıdı mı beni? İmkanı yok Masal kendine gel. Sonra İlk aşkım, babamın sesi duyuldu... "Yasemin kekler pişti." "Geldim geldim." Annem çekti gözlerini benden ve gitti ardına bakmadan. Ah annem geldim, geldim ama senin kızın olarak sana gelmedim. Bu mahalleyi yakıp yıkacak bir hırsla geldim.

aile kurgusudur klasik bir şey yazıyorum umarım beğenirsiniz

BU ALIŞMIŞIN DIŞINDA BIR BERDEL HIKAYESIDIR... ONLARINKİ BASİT BIR BERDEL DEĞİLDİ; BERDELLE BAŞLAYAN BIR HIKAYEYDI... Azra Soydan; Soydan Aşiretinin En Güzel Kızı. Babası Celal Soydan'ın biricik prensesi. Aşiretin Göz Bebeği. Gözü Kara Azra... Aslan Kaya Özdemirhan; Mardin'in En büyük Aşiretinin Varisi. Ahmet Özdemirhan'ın En büyük Oğlu, Namı Değer Kaya...

Annesini ve Babasını küçük yaşta kaybeden iki kız kardeş, küçük yaşlarda anne ve babasızlığın ne demek olduğunu yaşayarak öğrendiler. Anneanneleri tarafından büyütülen Demet ve Nehir bir şekilde bu hayata alışmışlardır ve bu hayatta değerli olan tek şey anneanneleridir. Demet evin büyük kızı Nehir'in ablasıdır. Tarih öğretmenliği okumuş fakat hâlâ atanamamıştır. Nehir ise resim öğretmenliği okuyordur fakat Anneanelerinin sağlık durumundan dolayı Nehir dördüncü sınıfta fakültesini dondurarak bir işe girmiştir. İşte asıl hayat onun için şimdi başlıyor, her şeye rağmen gülmeyi unutmayan Nehir, bir yanının buruk olmasına rağmen güler yüzüyle sevilen tatlı bir kızdır. Hayat tesadüflerle doludur Nehir'in Karşısına hiç tanımak istemeyeceği bir adam çıkar. Gülmek nedir bilmez yaşadığı ihanetler onu duygusuz kalpsiz bir adama çevirmiştir. "Emir Karasu" hiçbir kadına güvenmez her yere Emirler yağdıran bir adam, günün birinde nereden bilebilir ki karşısına hayatını değiştirecek bir kadının çıkacağı. Nehir ve Emir her yerde rastlantılar sonucu karşılaşmaya başlar. Aralarında güçlü bir nefret duygusu oluşur. Aslında onları büyük bir aşkın beklediğini bilmiyorlardır... #Sıcak dokunuşları kalbime işlerken kulağıma fısıldadığı cümleler vücudumun titremesine ve nefesimi tutmama sebep olmuştu... "Nehir, Gözlerim seni gördüğü andan beri siyah beyaz olan dünyayı rengârenk görmeye başladı,Hayatıma anlam katan kadın ben sana Aşığım..." Yazar= Yağmur Akçin İlk yayınlandığı gün ve yıl: 2 Aralık 2020