Gece kendini belli etmişti. Her ne kadar titrediğimi belli etmemeye çalışsamda bu oldukça zordu. Kafasını bana çevirip suratıma baktı. "Üşüyorsun" "Alakası yok" Ama yalan söylediğim her halimden belliydi. "Yalan söyleme titriyorsun" Cevap vermemek için kafamı başka yöne çevirdim. O sırada beni omzumdan tutup kendine yasladı. Her ne kadar üşüsem de ona sarılmak şuan isteyeceğim son şeydi. "İstemiyorum" dedim sert bir sesle. İstifini bozmadan konuştu "Sana fikrini sormadım" Aradan on dakika geçmişti ki fısıltı halinde çıkan sesini zar zor duydum. "Bazen küçük bir an için ömür bile verilir."All Rights Reserved