''Dostluk dedikleri buydu belki de.Fark etmeden,ansızın düşüveriyordu,insanın hayatına.Sonrasıysa yağmurdu.Yüreğindeki hava durumu gözlerinden taşıveriyordu,beraberinde fırtınaları,selleri,afetleri,getiriyordu.Ve sonunda insan harabeye dönüyordu,ansızın gelen çok ışıklı bir gökyüzü parçasının yüreğine çarpması yüzünden.''
''...Tam olarak ne zaman kanatlarımızı kullanmayı öğreneceğiz?Uçmayı öğrenmek için bire günlük ömür mü lazım bizlere?Yoksa şansımızdan vazgeçmemiz mi gerek bir parça özgürlüğü tadabilmek için?Her ömür kelebeğin şansı kadardı.Sahi biz kısacık ömrümüze kocaman bir dostluk sığdırmayı ne zaman öğrendik? ''
Delphinum gökkuşağına umut bağlayan bütün renklerin hikayesi ve bu yüzden aşkın ve acının sonsuz tonuna adandı.
©Tüm Hakları Saklıdır||All Rights Reserved.All Rights Reserved