>...
δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν.Δεν είναι βιβλίο,είναι σκέψεις.Σημάδια ενός μεγάλου έρωτα χαραγμένα στο χαρτί,στο μυαλό.
Κάθε μεγάλος έρωτας που επιτρέπουμε και αφηνόμαστε μας σημαδεύει.
Εικόνες,στιγμές,σκέψεις,πόνος,χαρά...Διάχυτα αισθήματα...
Εδώ λοιπόν είναι οι δικές μου εικόνες ...σκέψεις ...μετά από ένα μεγάλο έρωτα που αφέθηκα και το έζησα μέχρι το τέλος...
Ανάκατες,ανάμεικτες,ακατέργαστες...Αγνές και ειλικρινείς ...
Γιατί όταν πηδάς στο γκρεμό δύο πράγματα συμβαίνουν...
Η μαγεία της πτήσης και το τσάκισμα στα βράχια...Και αυτά πάνε μαζί...
«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο;
«Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη.
«Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δεν πρέπει να ξανά γίνει αυτό, εντάξει;»
***
Ο Κωνσταντίνος Ιωάννου ήξερε πως ήταν η πιο απαιτητική υπόθεση που είχε αναλάβει ποτέ. Ο στόχος του ήταν να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα εμπορίου λευκής σαρκός και ήταν σίγουρος πως μπορούσε να δράσει καθαρά επαγγελματικά, όπως πάντα.
Μέχρι να μπει στη ζωή του η Ντάρια, η κοπέλα που του δίνεται ως δώρο και θα τον κάνει να πάρει την υπόθεση πιο προσωπικά από κάθε άλλη φορά.
Πρέπει να μείνει μακριά της αλλά ποτέ δεν ήταν άγιος και δε θα γινόταν σίγουρα μαζί της...