SONUN BAŞLANGICI

Cehenneme kar yağması misaliydi Hazan ve Savaş.
Birbirlerine o kadar zıt, aynı cümleye yakışmayan sözlerdi.
Yan yana olmaları o kadar imkansız ve saçma.
Hayalleri uğruna savaşmaya gelmişti Hazan, İstanbul'a.
Savaş, hayatın omuzlarına yüklediği ağırlıkla kendi içinde yok olmaya başladığı sıra da rastladı Hazana .
Hayatta böyle değil miydi zaten?
En çıkmaza girdiğimiz anda bir umut çıkarırdı karşımıza.
Yeniden hayata tutunmak için.
Seni yeni bir darbeye hazırlamak için.
Savaş Hazanını bulduğu an yeni bir umut yeşerdi içinde, hayata dair.
Hazan Savaşını bulunca hayatın da tatmadığı duyguları tattı.
İlk kez birine bu kadar değer verdi, ilk kez bu kadar sevildi.
Onlar bir birlerin de var oldular.
Sonun da yok olacaklarını bilemeden.
Her şey başlar ve biter.
Her başlangıcın bir sonu vardır.
Sonun başlangıç hikayesi.